İnip Kaçabileceğin Limanlar Var Gayrı

Boğazda yine aşkları farklı yerlerde arayan yapıların akını mı ne var?

Bu kaçıncıydı.

Sıkıştırdığı, cımcıkladığı beden.

Kendinden de iğreniyordu.

Normal şartlarda olsa ...

Teninin kokusu... 

Tanıdık gelen ...

Bu narin ince beden kendine cevap verir miydi ?

Hemi de ...

Yağmurun ıslattığı bedenine yapışan elbiseyle bir o yana bir bu yana kaçarken kollarının arasına düştüğü  yerde...

Teninin kokusu ....

Toplumsal yapıda en aktif olanlar örgütlenme zeminimizdir derken benim kadar senini sevebilir mi sorusuyla attığı 

lafa da cevap vermemişken.

Elleri bacaklarında, bluzunun içinde, göğüslerinde, saçlarında, korkuda hafif hafif titreyen dudaklarında geziyorken ... 

Teninin kokusunu çok özlemişim.

İstediği kadar attığı lafa cevap vermemiş olsun.

Nereye kaçacaktı?

Kendisinin asla olmadığı vapura mı?

Bu vapurda...

Dünyanın neresinde ne yaşandı ne oldu da böyle bir karar aldılar bilmem gayri.

Ama bu vapurda ...

Şimdi dışlıyor, ötekileştiriyor, aradığınız olmadığını düşünüyorsanız da ...

Örgütlenme zemini olarak görmeye başladıklarınızca da yenilmiş olduğunu unuttuğunuz geçmişinizde kalan 

aşklarınız var.

O vapurda ise:

İdeaları, hayelleri olan proletaryaların zayıf kaldığı yerlerde nasıl olupta çoğunluğa tabi olunmalıdır 

tehditlerine maruz kalarak, idealarını, hayellerini yitirdiklerini anlatan hikayeler var.

Biliyorum o vapur zannederek bindin bu vapura.

Bindin gayri.

Gözyaşlarına boğularak koşup kaçabileceğin, tüm bunlar yaşanmadı diyebileceğin bu vapurun yanaştığı limanlarda var.

Tenin kokusunu çok özlemişim.

Yıldızların altında kimse görmüyorken yarını, öbür günü, sonuçlarını düşünmeden dudaklarımı bir kez daha hoyratsızca öp gayri.

Tenin kokusunu çok özlemişim.