Kahraman(lığ)ın “Gerekli"ligi[*]
“Dünün şurubunu iç, yarını göreceksin.”[1]
Bertolt Brecht’n, “Ne yazık o ülkeye ki kahramanlara ihtiyacı var!” sözü ‘Galileo Galilei’ başlıklı oyundaki repliktir ve hikâyesi de şudur:
Kiliseden gelen işkence tehditlerinin ardından Galilei korkar ve pişmanlık belgesini imzalar. Bu yüzden hocasına çok kızan öğrencisi Andrea, karşılaştıklarında hocasına şöyle der: “Ne yazık o ülkeye ki, kahramanları yoktur.” Galilei”nin ona yanıtı da, “Ne yazık o ülkeye ki, kahramanlara muhtaçtır.”
Bertolt Brecht’in kaleme aldığı bu diyalog, insan(lık) durumuna dairdir…
Ve kim ne derse desin, yerküre hâlâ kahramanlara muhtaçtır.
“İyi de kahraman(lık) nedir” mi?
Mesela Murray Bookchin deyişindeki üzere, “Tinsel arınma yerine, temel bir toplumsal değişimin sesi olmak...”
Mesela Can Yücel’in, “Sen kasırgalara dayanmışsın,/ rüzgârla mı yıkılacaksın!/ Başka çaren yok yüreğim,/ dosta düşmana karşı ayakta kalacaksın,” dizelerini ısrarla haykırmak…
Ya da Thiago de Mello, “Bu yasaya göre yasaklanmıştır/ özgürlük sözcüğünü kullanmak,/ ağzın aldatıcı pisliğinden ve sözcüklerden kaldırılacaktır./ Bu yasanın yürürlüğe girmesiyle/ birlikte diri ve saydam bir şey olacaktır özgürlük.../ Ateş gibi, ırmak gibi, bir buğday tanesi gibi/ ve insan yüreğine yerleşecektir,” dizelerindeki ütopyasının cüretiyle dünyaya meydan okumak, başkaldırmaktır…
* * * * *
Geronimo’dan Bobby Sands’a uzanan kahraman(lık)ın mutlaka tarihsel-toplumsal bir zemini vardır; yani kahraman(lık)lar durduk yere “gökten” inmez!
Örneğin Kuzey Amerikalı beyazların sömürgeci-soykırımcı zulmü olmasaydı Geronimo olur muydu?
Kuşaklar boyunca hem İspanyol, Kuzey Amerikalı Beyaz yerleşimcilere direnmek zorunda kalan Apaçiler’in önderi Geronimo (1829-1909) ya da yerli adıyla “Goyathlay/ Esneyen Adam”, beyaz Amerikalıların “en çok korktuğu ve en çok nefret ettiği” bir savaşçıydı. Yaptığı “yurdunu, halkını ve yaşam tarzını” savunmaktı…
Özgürce yaşamak uğruna, karısı ve çocukları ile halkı katledilen Geronimo’nun yaşadıkları bir tragedya değil midir?[2]
Veya kahraman(lık)larla trajedyalar Prometheus’tan beri hep yan yana durmazlar mı?
Tıpkı “Tarla Kuşu” Bobby Sands’ın öyküsündeki gibi…
Sands, 9 Mart 1954’te Kuzey İrlanda’da, Belfast’ın kuzeyindeki Newtownabbey bölgesinde dünyaya gelir. Çocukluğu boyunca kraliyet yanlısı Protestanların (loyalist) tehditleri dolayısıyla ailesiyle birlikte bir kaç kez ev değiştirmek zorunda kalırlar. 1969 yılında on beş yaşındayken okulu bırakarak tamirci çıraklığı yapmaya başlar, ne var ki bu işte de yalnız üç yıl çalışabilir, çünkü loyalistlerin silahlı tehditleri sonucu işinden ve kaldığı evden ayrılmak zorunda kalmıştır. 1972 yılında ailecek Belfast’a taşınırlar.
Sands, Belfast’a taşındıktan sonra IRA’ya (İrlanda Cumhuriyetçi Ordusu) katılır; ancak kısa bir süre sonra yakalanır. Kaldığı evde dört tabanca bulunduğundan, çıkarıldığı mahkemece beş yıl hapse mahkûm edilir.
Hapishane yıllarını sürekli okuyarak geçiren Sands için İrlandalı yazar Danny Morrison şöyle diyor: “Bobby, cezaevi yıllarını yalnızca İrlanda’ya dair değil tüm dünya tarihine dair doymak bilmez okumalar yaparak geçirdi ve 1976 Martında cezaevinden, kendini Sosyalist İrlanda Cumhuriyeti’ne adamış bir radikal cumhuriyetçi olarak çıktı.”
Sands cezaevinden çıktıktan yaklaşık altı ay sonra IRA bir bombalı eylem gerçekleştirir ve eylem sonrasında RUC (Royal Ulster Constabulary, Kraliyet Kuzey İrlanda Polis Teşkilâtı) güçleriyle IRA arasında çatışma çıkar. Daha sonra çatışmada kullanıldığı iddia edilen silahlardan biri Sands’in bulunduğu arabada yakalanır. Sands tanımadığı İngiliz mahkemelerince on dört yıl hapis cezasına çarptırılır ve cezasının infazı için Long Kesh cezaevine gönderilir.
Sands 1980’e kadar devam eden tüm bu süreç boyunca Long Kesh Cezaevi H-Blokları’ndadır. 1980 yılında Sands, IRA’nın cezaevi sorumlusu olur. Aynı yılın ekim ayında işler iyice içinden çıkılmaz bir hâle
geldiğinden, H-Blok tutsakları açlık grevine başlarlar. Thatcher hükümeti ilk başta geri adım atar, ancak açlık grevi sonlanınca tekrar baskılarını artırır. Bunun üzerine Sands 1 Mart 1981’de ölüm orucuna başlar.
Ölüm orucu sırasında Fermanagh ve Güney Tyrone bölgesinden İngiliz parlamentosuna milletvekili seçilir; ancak hükümet, halkın bu desteği karşısında tutsakların taleplerini görüşmek yerine, politik tutsakların milletvekili seçilmesini engellemenin yollarını aramaya başlar.
Sands, 5 Mayıs 1981’de, ölüm orucunun altmış altıncı gününde öldüğünde henüz yirmi yedi yaşındaydı. Onu, IRA’lılardan Francis Hughes, Raymond McCreesh, Joe McDonnell, Martin Hurson, Kieran Doherty, Thomas McElwee; INLA’lılardan (İrlanda Ulusal Kurtuluş Ordusu) Patsy O’Hara, Kevin Lynch ve Micky Devine takip etti. 1981 Ekiminde ölüm oruçları son buldu;[3] İrlanda’nın özgürlük mücadelesi için…
* * * * *
Kahraman(lık)ların trajedyalarla yan yanalığından söz etmiştik; ya zindanlarla iç içeliğini unutmak mümkün müdür?
Örneğin 2002’den beri ve çoğu tecritte olmak üzere, İsrail hapishanelerinde yatan Mervan Berguti…
Berguti, ilk kez 18 yaşında “terör örgütüne üye olma” suçundan hapse girdi. ‘El Fetih’in gençlik örgütü ‘Şabiba’yı kurmuştu. Hapiste, şimdi çok iyi konuştuğu İbranice’yi öğrenip üniversite eğitimine başladı. Hapisten çıkınca, Birzeit Üniversitesi öğrenci birliği başkanlığına seçildi.
Birinci İntifada’da ön planda yer aldı. İsrail ordusu aynı yıl Berguti’yi tutuklayıp Ürdün’e sınırdışı etti. Berguti Batı Şeria’ya yeniden, Oslo görüşmeleri sonrasında, 1994’te dönebildi. El Fetih’in Batı Şeria’da genel sekreteri oldu. Bu arada El Fetih’in gençler arasında daha popüler olan bir kolu, ‘Tanzim’in kurucuları arasında yer aldı. Dini referansları kullanmayan ‘Tanzim’in içinde İsrail ordusuna karşı ve İsrail içinde silahlı eylemler yapma taraflısı bir grup da vardı.
Ariel Şaron’un 2000’deki meşum provokasyonu sonrası başlayan İkinci İntifada’nın da yöneticilerinden olan Berguti, silahlı mücadelenin Filistin halkı üzerinde oluşan o büyük baskı ve aşağılamanın karşısında birincil değil ama destek yöntemi olduğunu savunuyordu.
2001’de bir suikastten sağ çıktı. 2002’de ise İsrail ordusu onu Ramallah’ta tutukladı. ‘Tanzim’in yaptığı iddia edilen sivillere yönelik suikast eyleminde ölen üç İsrailli sivil için beş kez müebbet hapis cezasına çarptırıldı. Çıkarıldığı mahkemeyi gayrimeşru bulduğunu ilan ederek, savunma yapmayı reddetti. Mahkemeyi İsrail’in işgal politikasını ve yaptırımlarını teşhir etme kürsüsü olarak kullandı.[4]
Ancak her şeye karşın hâlâ mücadelenin içindedir…
Tıpkı “Çakal Carlos” lakaplı Ilich Ramirez Sanchez (Ilich) gibi…
Biliyorum, şu an hemen birisi “O terörist değil mi?” deyiverecek!
“Terör ne, terörist kim?” sorusu bu tür “ucuz yanıt(sızlık)lar” vermekten imtina ederek, gerçek teröristin şiddet örgütlenmesinden başka bir anlam taşımayan devlet olduğunu “es” geçmeden; söz konusu terör karşısında ezilenlerin direnme hakkının meşru olduğunu bir an dahi unutmamalı/ unutturmamalıyız…
Anımsanır ise 68’ler ruhunun ana ikonu tüm dünyada Che Guevara’yken; Ortadoğu ve Filistin için bir iki isim sayılacak olursa bunlardan biri hiç kuşkusuz Carlos olurdu.
70 ve 80’lerdeki silahlı eylemler nedeniyle Batı tarafından dünyanın en tehlikeli “terörist”lerinden biri ilan edilen, XX. yüzyılın en çok arananlar listesinin başında gelen Carlos’a (Ilich) ismi, bir Lenin hayranı olan babası Jose Altagracia Ramirez Navas tarafından verilmişti. Ve Güney Amerika ve Orta Doğu’da 70 ve 80’lerde kendisi de bir idole dönüşen Çakal Carlos’un idolü de, Che Guevara’ydı.
Tüm dünyada istihbarat servislerini 25 yıl boyunca peşinden koşturan Carlos 1994’te CIA, MOSSAD ve Fransa Gizli Servisi’nin gerçekleştirdiği yasadışı bir operasyonla -Sudan Hükümeti ile varılan anlaşma sonucunda- kaçırılarak Fransa’ya teslim edilmiştir. O tarihten beri Fransa’daki cezaevlerinde kötü koşullarda yatmaktadır.
O; en son çıkarıldığı mahkemede, “Ben uluslararası bir savaşçıyım. Kiminle konuştuğuna ve hareketlerine dikkat et (...)Sizler beni yargılama hakkına sahip değilsiniz. Fransız mahkemelerini tanımıyorum. Asıl ben sizi sömürdüğünüz, fakir bıraktığınız halklar adına yargılıyorum. Benim vatanım bütün yeryüzüdür. Kardeşlerim de ezilen, sömürülen bütün halklardır,”[5] diye haykırıyordu hâkimin suratına…
* * * * *
Carlos’un, mahkeme ve hâkimin suratına haykırdığı bu gerçeği yıllar önce yine Fransa’da Naziler’in suratına haykıran Adıyamanlı hemşehrimiz Ermeni Misak Manuşyan’dı…
O ve önderliğinde Nazilere karşı savaşan 23’ler, 21 Şubat 1944’te infaz edildi. Naziler onları kötülemek için hazırladı ‘Suç Ordusu’ afişleri; şimdi bir onur belgesidir. Afiş amacının tam aksine faşizme karşı mücadelenin sembolüne dönüşmüştür.
1 Eylül 1906’da Adıyaman’da doğan Manuşyan, dört kardeşin en küçüğüdür. Babasını soykırımda kaybeder. Kısa bir süre sonra annesi de kıtlık nedeniyle yaşamını yitirince Kürt bir aile tarafından evlat edinilir. 1915 soykırımından sağ kalan Ermeni çocukları bulmak üzere gelen yetkililer, Manuşyan ve ağabeyini Suriye’ye götürür. 19 yaşına kadar burada yaşar…
1925’te Marsilya’ya ayak basmadan hemen önce devrimin, özgürlüğün ve kültürün ülkesine dair umutlarını dile getirdiği uzunca bir şiir yazar, Manuşyan. Bir süre Marsilya’da kaldıktan sonra ağabeyi Garabed’le Paris’te bir otele yerleşirler. Otelin bulunduğu sokağın adı Vercingetorix Sokağı’dır.
Vercingetorix, MÖ 52 ila MÖ 46 yılları arasında Roma İmparatorluğu’na karşı yürüttüğü büyük mücadeleyle bilinir. Tıpkı Manuşyan’ın gelecekte yapacağı gibi Vercingetorix de işgale karşı savaşmıştır. Vercingetorix tarihteki ilk “gerilla” mücadelelerinden birinin komutanıdır aynı zamanda. Manuşyan o sokaktayken bunları düşünmüş müdür bilinmez; ama ikisinin de kendilerinden katbekat güçlü ve büyük bir orduya karşı başarılı bir mücadele yürüttüğünün altını çizmek gerekir.
21 Şubat 1944, Continental Oteli... Aylar süren işkence günlerinin ardından hızlı bir duruşma gerçekleştirilir. Ve karar açıklandıktan sonra af dileyip dilemedikleri sorulur. Tabii ki, bu FTP-MOI (Fransız Komünist Partisi’nin öncülüğünde kurulan FTPF’nin Francs-Tireurs et Partisans-Main d’Oeuvre Immigree adlı alt birimi. Göçmenler ve farklı uluslardan partizanlar yer alıyordu.) militanları hep bir ağızdan “Hayır” der. Aynı gün Valerien Tepesi’ne götürülür. Celestino Alfonso ve Manuşyan gözlerinin bağlanmasını kabul etmez.
“Güneşe ve güzelim tabiata” bakarak veda ederler yaşama…
3’ü hariç diğer hepsi Ermeni, İtalyan, İspanyol, Rumen, Macar ve Polonyalılardan oluşan bu ekibin tek kadın üyesi Olga Bancic ise 10 Mayıs 1944’de başı vurularak infaz edilir. Çünkü Fransız yasalarına göre, kadınların kurşuna dizilmesi yasaktır!
İnfazların ardından Naziler bir afiş hazırlatır. “Kızıl Afiş” olarak bilinen bu afişte Manuşyan ve yoldaşlarının fotoğrafları yer alır şu ibareyle birlikte: “Kurtarıcılar mı? İşte Caniler Ordusu’ndan (Suç Ordusu) kurtuluş!”
Afişte yapılan eylemlerin bilgilerine ve etnik kimliklere dikkat çekilir. Bütün bu eylemlerin arkasında yabancılar, dahası Yahudiler olduğu belirtilir. Ama bu “suç ordusu” afişi Nazilerin beklentilerinin aksi yönünde etki yaratır. İnsanlar afişin altına “Fransa için öldüler” yazar. Louis Aragon da buna ithafen “Kızıl Afiş” şiirinde şu dizeleri yazmıştır:
“Kimse size Fransız demez gibiydi/ İnsanlar gün boyu bakmadan geçip giderdi/ Ama karartma saatinde gezinen parmaklar/ Fotoğraflarınızın altına Fransa İçin Öldüler yazdılar/ Ve artık farklıydı kasvetli sabahlar.”[6]
Artık onlar insanlığın onurudur hâlâ ve her zaman!
* * * * *
10 Mayıs 1944’de başından vurularak katledilen Olga Bancic, hepimize 1919 Berlin’indeki Rosa Luxemburg’un anımsatmaz mı?
‘Kitle Grevi, Parti ve Sendikalar’ metninde “Kitlelerin okul çocukları gibi yönlendirilemeyeceğini” yazan Rosa, sınıfın kendi politik eyleminden öğreneceğini savunarak, “Düzenli ve iyi disiplinli mücadele hayranlarının kuramına, plana ve şemaya, özellikle de ‘nasıl yapılması gerektiği’ni uzaktan her zaman bilenlere göre, Ocak 1905’teki siyasal genel grevin çok sayıda ekonomik mücadeleye dağılması, belki de eylemi ‘sakat’ bırakan ve bir ‘saman alevine dönüştüren ‘büyük bir hata’dır. (…) Ancak o ‘büyük hata’yı yapan tarih, çokbilmiş öğretmenlerin gözünden kaçan, kaçınılmaz ve sonuçları da hesaba kitaba gelmez olan devrim doğrultusunda devasa bir iş görmüştür,”[7] der.
“Rosa Luxemburg’un görüşüne göre, kitlenin kendiliğinden harekete geçmesi gerekir; böylece, partinin yazılı buyruğu olmaksızın, doğrudan kitle tarafından her aşamada yaratılan önderler öne çıkar ve sonra sahneden silinir. “Belki de ‘kendiliğindenlik’ budur!”[8]
Sosyalist demokrasiyi “Özgürlük her zaman farklı düşünenin özgürlüğüdür” şeklinde tarif eden ona göre, tarihin karşımıza çıkardığı hiçbir durum, içine doğduğu tarihsel koşulları anlamadan yargılamaz. Çünkü her olgu, tarihseldir, bu anlamda belirli bir an ve koşulda geçerliliği olan geçicilik taşır.
Gündelik hayatın devrimcileştirilmense büyük önem atfeden Rosa için aslolan yığın atılımları ve kitle eylemleriyken; benzer özellikleri Vo Nguyen Giap’da da görürüz.
ABD ve Fransa’ya karşı kazanılan zaferlerin arkasındaki isim olarak bilinen, Vietnam savaşının efsanevi generali Giap, 4 Ekim 2013’de 102 yaşında hayatını kaybetti. Hanoi’de Giap’ın son yolculuğuna uğurlandığı kortejin uzunluğu 40 kilometreyi bulurken, Vietnam Komünist Partisi Başkanı Nguyen Phu Trong, “Giap sonsuza kadar Vietnamlıların kalbinde yaşayacaktır,” derken; ‘Yeni Şafak’taki haber bile “Güle Güle Komutan” diyeydi...
1954’te Dien Bien Phu savaşında Fransızlara karşı elde ettiği zaferle, bölgede Fransız sömürgeciliğinin de sonu getiren, ABD işgalinden kurtaran “Kızıl Napolyon” lakaplı Giap, XX. yüzyılın ve tarihin en önemli askeri dehalarından birisi olarak gösteriliyordu.
1938’de Ho Şi Min’in Komünist Partisi’ne katılan, Japon işgalinden önce Ho ile birlikte Çin’e geçen efsanevi general, Fransızlara karşı kazandığı zaferin ardından 1968’deki Tet saldırısının da mimarıydı. ABD kamuoyunda Amerikan askerlerini geri çekmeye yönelik kamuoyu baskısına neden olan saldırı, siyasi anlamda başarıya ulaşmıştı.
1911 doğumlu Giap, 1991’de emekli olana dek gerilla taktikleriyle kazandığı başarılar sayesinde dünya çapında üne kavuşmuştu. Aslen tarih öğretmeni ve gazeteci olan Giap, Ho Şi Minh hükümetinde içişleri bakanlığı ve savunma bakanlığı yapmış, 1976’da Vietnam Komünist Partisi’nin başına geçmişti. ABD’ye karşı savaşın başında küçük bir savunma birliği olan Vietnam Halk Ordusu’nu kısa sürede komünist müttefiklerinin yardımıyla ciddi bir askeri güce dönüştüren Başkomutan Giap, AFP’ye göre, “tarihin en büyük askeri stratejistlerinden biri” olarak görülüyordu.
Vietnam’da ABD güçlerine komuta eden General William Westmoreland ise Giap hakkında şunları söylemişti: “1969 başı itibariyle kendi ifadesine göre yarım milyon kadar asker kaybetmişti. İnsan hayatını böylesine hiçe sayan biri ciddi bir hasım olabilir ama askeri deha olamaz. Amerikalı bir komutan bu kadar adam kaybetse ancak birkaç hafta koltuğunda kalabilir.”
Vietnam savaşına katılan ABD’li Senatör John McCain’n, attığı tweette “Bir zamanlar bizim onurlu bir düşman olduğumuzu söyleyen askeri strateji dâhisi” olarak nitelediği General Giap, “… ‘Halk savaşı’ denince ilk akla gelen isimlerden biriydi. Akademik anlamda hiçbir askeri eğitim almamasına rağmen, önce Japonya’ya, ardından Fransa’ya ve en sonunda da Amerika’ya karşı halkının kurtuluş savaşında büyük bir stratejist olarak kendisini gösterdi. Yalnızca Vietnam halkının değil, döneminde Asya, Afrika ve Latin Amerika’daki bütün halk savaşlarının ve gerilla mücadelesinin ışığı oldu. Halk savaşının teorisi üzerine yazdıkları, başta Mao Zedung ve Lin Piao olmak üzere Çin Devrimi’nin önderlerinin yazdıklarıyla birlikte ve kendi özgün pratiğinin deneyimleriyle zenginleştirilmiş değerli katkılar olarak kalacaktır.
XX. yüzyılın ikinci yarısının başlarından itibaren, eski tipte sömürgeciliğin son kaleleri de düşerken, emperyalizm ‘Yeni Sömürgecilik’ yöntemini keşfetmiş, buna karşılık üç kıtanın halkları da, ‘Halk Savaşı’ gibi, ABD’li uzmanların deyişiyle ‘Atom bombasından daha tehlikeli’ bir savaş yolu geliştirmişti. General Giap’ın deyişiyle bu ‘bütün halkın düşmana karşı savaşı’ demekti.”[9]
* * * * *
Nihayet “sivil itaatsizlik”in Mahatma Gandhi’si…
“Altın prangalar demir olanlarından çok daha kötüdür”...
“Dinya bi qasî ku pedivîyên her kesî bi cih tîne, lê ne bi qasî têra hêrsa her kesî/ Dünya herkesin ihtiyacına yetecek kadarını sağlar, fakat herkesin hırsına yetecek kadarını değil”…
“Bizi yok edecekler şunlardır: İlkesiz siyaset; vicdanı sollayan eğlence; çalışmadan zenginlik; bilgili ama karaktersiz insanlar; ahlâktan yoksun bir iş dünyası; insan sevgisini alt plana itmiş bilim; özveriden yoksun bir din anlayışı...”
“Mirovê ku şaşiyên xwe nabîne, gava ku beşek di jiyana xwe de xeletî bike, di beşa din de jî nikare rast tevbigere. Jiyan tevayîyek e/ Hatalarını göremeyen bir insan, yaşamının bir bölümünde yanlış yaparken, diğer bir bölümünde doğru davranamaz. Yaşam bir bütündür”…
“Sakın tohum atmayı hasat mevsimine bırakma; iki mevsimdeki gayretin de boşa gider,” diyen Gandhi, Arundhati Roy’un şiddetli eleştirilerine[10] maruz kalsa da, “sivil itaatsizlik”in önemli figürlerindendi; tıpkı “sivil direniş”in annesi olarak anılan Rosa Parks gibi…
Hatırlayın ABD’deki ‘Jim Crow’ kanunlarına göre otobüslerde oturma önceliği beyazlarındı; siyahiler ise ayakta bekliyordu. 1 Aralık 1955 günü Rosa Parks “Çok yorgunum” dedi ve yasaları çiğneyerek “oturdu”... Sonra binler peşinden gitti! Despot yasalar yerle yeksan oldu!
“Sivil İtaatsizlik” de kahraman(lık)lar yaratır…
Bu noktada “Bir Muhalefet Şekli Olarak Sivil İtaatsizlik: Nedir?”[11] sorusuna Abdullah Karatay’ın verdiği yanıtlar da şöyledir:
Bugün sivil itaatsizlik başlığı altında anılan muhalefet türleri kendi içinde ülkeden ülkeye ve dönemden döneme çok farklılıklar göstermektedir. Ancak bu kavramı ve kavramın işaret ettiği eylemleri ortaklaştıran bazı tanımlar da yapılmaktır. Örneğin John Rawls sivil itaatsizliği, “yasaların ya da hükümetin politikasının değiştirilmesini hedefleyen, kamuoyu önünde icra edilen (aleni), şiddete dayanmayan, vicdani, ancak yasal olmayan politik bir eylem” olarak tanımlıyor.[12]
José Bové ve Gilles Luneau de bu eylemlerle varılmak istenen iki amaç olduğunu belirtmektedir. Birincisi devlet iktidarı ya da politikadır. Politik iktidara seslenebilmek için bir devletin koyduğu kurallara karşı itaatsizlik gösterilir. İkinci amaç ise kamuoyunda taraftar aramak ve meşruiyet kazanmaktır. Toplumsal hareketin, kolektif tavrın büyümesi için kamuoyu itaatsizliğin meşrutiyetine ikna edilmeye çalışılır. Bu yöntem dolayısıyla toplumu başka türlü, barışçıl ve sivil yoldan inşa etmenin yoludur; kısaca sivil itaatsizlik bir hak talebidir.[13]
* * * * *
Nihayet Ayşe Hür’ün, “Maalesef Türkiye’yi yönetenler, Musa Anter’in değerini anlamadı. Ona kıyıcı davrandı. En sonunda alçakça bir Gladyo tuzağı ile öldürülmesi, bu kıyıcılığın zirvesini oluşturdu,”[14] diye betimlediği Apê Musa…
‘Apê’ Musa Anter, Kürtlerin sembol isimlerinden biriydi. (‘Ap’, Kürtçede, ‘amca’ demek. Sondaki ‘ê’ tamlama eki. Kürtler bu ifadeyi, saydıkları ve sevdikleri kişiler için kullanıyor.)
Anter, gazeteciydi, tarihçiydi, dengbejdi, bilgeydi.
1960’lardan itibaren kendisini yakından tanıyan Arslan Kılıç’a göre Musa Anter “Ender rastlanan renklilikte bir kişiliğe sahipti. Dost ve arkadaş canlısıydı. Sofrası gibi gönlü de genç-yaşlı, cahil-hâkim, Türk-Kürt herkese açıktı. Kıvrak zekâlı ve hazırcevaptı. En ciddi konuları bile, kıvrak zekâsının ürünü olan mizahının imbiğinden süzdüğü öykü ve masallarla süsleyerek anlatırdı. Bu tarz, kendisini ve meramını karşısındakine en kavratıcı şekilde iletmesini sağlıyordu.
Yine bu tarz onu, gazeteciliğin günlük fıkra yazarlığı dalında ilgiyle izlenen bir yazar olmasını sağlamıştı. Terbiyeli, ince ve zevk sahibi bir insandı. Ama yeri gelince, en okkalı küfürleri savurmaktan çekinmezdi. Ama bu durum onda hiçbir zaman bir çiğlik ve kabalık olarak görünmezdi. Toplam olarak bakıldığında Musa Anter, Türkiye’nin ihtiyacı olan bir aydındı. Türkiye’nin düşünce ve kültür hayatına, birikiminden, kültüründen ve yeteneklerinden çok şey katacak bir aydındı.
49’lardandı… İtaatsizdi… Kürt uyanışının önemli aktörlerindendi…
20 Eylül 1992’de de Diyarbakır’da JİTEM ajanları tarafından tuzağa düşürüldü ve kurşunlanarak öldürüldü. Katledildiğinde 74 yaşındaydı…
29 Aralık 2014 21:02:08, Ankara.
N O T L A R
[*] Newroz Yıl:8, No:264, 2 Mart 2015…
[1] Zerdüşt.
[2] Geçerken anımsatalım: “En iyi Kızılderili ölü Kızılderilidir” demiş Amerika’nın yeni sakinleri. Yerlileri sürmüşler, katletmişler, lakin isimlerine dokunmamışlar. Amerika’da dağ, taş, tepe Kızılderili adları… Amerika tarihsizleştirerek tarihi unutturuyorlar. İsimlerin yeni anlamlarıyla geçmişi anlamsızlaştırıyorlar. Soykırıma uğratılan Cheerokee, otomobil markası. Beş millete bölünmüş Iroquis’ları XVI. yüzyılda tek devlette birleştiren Hiawatha, Boğaz’da seyreden ABD Başkonsolusu’nun teknesi, Irak işgali öncesi Mezopotamya’yı yerle bir eden füzelerinin adı Tomahawk. Apache, askerî helikopterleri. Beyazların Boston dediği Shawmut, bu günlerde banka.
Amerikalı paraşütçülerin düşman toprağına atlarken ‘Geronimo!’ diye haykırdıklarını da yazmayı unutmayalım. Sonra Pakistan’da yatak odasında vurulan Bin Ladin’i Apache savaşçısı Geronimo yaptılar… ABD Başkanı’nın, askerlerinin Bin Ladin’i vurma operasyonunu Beyaz Saray’da izlerkenki gerginliği, CIA şefinin açıklamalarına göre ‘Geronimo EKIA’ (Enemy killed in action-Düşman harekâtta öldürüldü) sözleriyle dağılmış. (Gündüz Vassaf, “Geronimo Pakistan’da”, Radikal, 8 Mayıs 2011, s.41.)
[3] “Bobby Sands: Şair ve Devrimci”, http://gundogusu.net/bobby-sands/zamanin-ritmi.html
[4] Ahmet İnsel, “Filistin’in Mandelası”, Radikal İki, 15 Aralık 2013, s.2.
[5] John Follain, Çakal Carlos’un Gizli Savaşları, Çev: Pelin Ünker, Karşı Yay., 2012.
[6] Selçuk Özbek, “Kimse Dokunamaz Suçsuzluğumuza”, Birgün, 21 Şubat 2014, s.20.
[7] Rosa Luxemburg, Rosa Luxemburg Kitabı-Seçme Yazılar, Çev: Tunç Tayanç, Dipnot Yay., 2013, s.271.
[8] Uğur Kökden, Tedirgin Zamanlar, YKY, 2013, s.15.
[9] Aydın Çubukçu, “Giap’ın Ardından”, Evrensel, 18 Ekim 2013… http://www.evrensel.net/haber/70213/giapin-ardindan.html#.Umjve3A72E1
[10] “Kahramanlarınızla Yüzleşin”, Taraf, 20 Temmuz 2014, s.12.
[11] Abdullah Karatay, “Kürtlerin Sivil Alan Siyaseti ve Sivil İtaatsizlik: Yeni Bir Karşılaşma”, Cogito, No:67, Yaz 2011, s.208-211.
[12] John Rawls, “Sivil İtaatsizliğin Tanımı ve Haklılığı”, Kamu Vicdanına Çağrı Sivil İtaatsizlik, Hannah Arent vd. içinde, 2. baskı, Ayrıntı Yay., s.56.
[13] José Bové ve Gilles Luneau, Sivil İtaatsizliğe Çağrı Hannah, Arent vd. içinde, 2. baskı, Ayrıntı Yay., s.167-168.
[14] Ayşe Hür, “Öfkesiz Kürt: ‘Apê’ Musa Anter”, Radikal, 22 Eylül 2013, s.18-19.
Temel Demirer
Hakkında
Objektifiz ama tarafsız değiliz. Tarafsız olmak korkaklıktır. Çünkü insan doğru ve yanlış arasında tarafsız olamaz.BiyografiKendimden söz etmenin pek anlamlı ve “şık” olmadığına inanan biri olarak çok düşündüm...Ne yazacağımı kestiremedim...
Ve nihayet şunları diyebilmenin en doğrusu olduğuna karar kıldım...
“İnsana ait hiçbir şey bana yabancı değil,” diyen(lerden);
dünyaya aşağıdan bakan(lardan);
kendi kuşağımla müthiş bir serüveni yaşayan(lardan);
yaşadıklarımdan asla pişman olmayan(lardan);
ve hatta yaşadıklarımı yaşamış olmayı bir onur ve şans addeden(lerden);
John Maxwell’in, “İnsanlar, onları ne kadar umursadığımızı bilmedikçe, ne kadar bildiğimizi umursamazlar...”; Bertolt Brecht’in, “Yenilgilerimiz, rezalete karşı savaşa katılanlarımızın yeterince kalabalık olmadığından başka bir anlama gelmez”; V. İ. Lenin’in, “Silah kullanmasını öğrenmeyen, silah elde etmeye çalışmayan bir ezilen sınıf, ancak köle muamelesi görmeye layıktır,” sözlerine müthiş değer veren(lerden);
sevdasız kavga, kavgasız sevda olmaz diyen(lerden);
bir afet-i devrana aşık olan(lardan);
hâlâ “tek yol devrim” gerçeğine bağlı olan(lardan);
ve nihayet “Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek!” diyen(lerin) safındaki sıradan, vasıfsız, herhangi biriyim...
54 tevellütlüyüm... Kemal’den olma Necla’dan doğmayım... Çorum ili Kale mahallesi nüfusuna kayıtlıyım...
Okur yazarım...
Ve nihayet hâlen “sakıncalı” dedikleri(nden) ve GBT’lerindeyse sabıkalıyım...
11.01.2004 14:32:09, Ankara.
TÜRKİYE’DE YAYINLANAN KİTAPLARIM
* GÖZ GÖRMEZ BİLİNÇ GÖRÜR, Hazırlayan: Mehmet Özer, Nota Bene Yay., 2012, 152 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ORTADOĞU: YALANCI BAHAR, Derleyen: Babür Pınar-Recai Ulutaş, Nitelik Kitap, 2012, 448 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2009 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2011, 434 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* BEYOND GLOBALIZATION – WORLD LEARNING/ INTERNATIONAL HONORS PROGRAM TURKEY READER 2011/12, Derleyenler: Yücel Demirer - Sibel Özbudun, 2011, 476 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif), (“Geopolitics of Turkey in the US-EU-Mideast Triangle”- Temel Demirer)
* EMPERYALİZM VE ULUSAL SORUN, Derleyen: Babür Pınar-Muzaffer İlhan Erdost, Nitelik Kitap, 2011, 335 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSMAİL BEŞİKÇİ, Derleyenler: Barış Ünlü-Ozan Değer, İletişim Yay., 2011, 589 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SESİNİ YİTİREN ŞEHİR SİVAS, Editör: Mehmet Özer, Çankaya Belediyesi Yay., Temmuz 2011, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2009 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2010, 659 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KRİZ, KAPİTALİZM, İSYAN, Ütopya Yay., 2010, 559 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KRİZ VE HAYAT YAZILARI: BİR TAŞ DA SİZ ATIN, Ütopya Yay., 2010, 464 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ASLOLAN DEVRİMİN GÜNDEMİDİR, Kaldıraç Yay., 2010, 784 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TEKEL DİRENİŞİ DERSLERİ 2010-SENDİKALARIMIZI GERİ ALACAĞIZ, Kaldıraç Yay., 2010, 206 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA: İSYAN HEP VARDI!, Sibel Özbudun (der.), Kaldıraç Yay., Ocak 2010, 661 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KUŞATMAYI YARMAK: EĞİTİM, BİLİM VE AYDINLAR, Kaldıraç Yayınevi, Ekim 2009, 392 sayfa, Temel Demirer-Sibel Özbudun.
* ALMANAK-2008 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2009, 608 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* HAK(SIZLIK), HUKUK(SUZLUK) MU? “SUÇUMUZ İNSAN OLMAK”!, (Sibel Özbudun’un önsözüyle), Kardelen Yay., Nisan 2009, 365 sayfa, Temel Demirer.
* HRANT’IN KATİL(LER)İ… (Sait Çetinoğlu’nun önsözüyle), Pêrî Yayınları, Şubat 2009, 336 sayfa, Temel Demirer.
* LİBERALİZM/MUHAFAZAKÂRLIK KISKACINDA KADIN, Kaldıraç Yayınevi, Şubat 2009, 237 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2007 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2008, 456 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “HAYIR, EVET’TEN ÖNCE GELİR”! HUKUK(SUZLUK) YAZILARI, Ütopya Yay., Mayıs 2008, 496 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “SÖYLENECEK YALAN KALMADI” İNSAN HAK(SIZLIK)LARI, Ütopya Yay., Mayıs 2008, 510 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA’DA İSYANIN TARİHİ, Hazırlayan: Sibel Özbudun, Ütopya Yay., 2008, 549 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESEL KAPİTALİZMİ MEŞRULAŞTIRAN SÖYLEMLER, Editör: Fikret Başkaya, Özgür Üniversite Kitaplığı: 67, Maki Yay., 2008, 218 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YABANCILAŞMA VE..., Ütopya Yay., 2008, 316 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2006 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2007, 654 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MİLLİYETÇİLİK, YURTSEVERLİK VE SOL, Editör: Fikret Başkaya, Özgür Üniversite Kitaplığı: 65, Maki Yay., 2007, 212 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA’DAKİ GELİŞMELER, TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası Ankara Şubesi, Ankara-2007, 34 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME, KADIN VE ‘YENİ’-ATAERKİ, Ütopya Yayınevi, Ankara-2007, 228 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İMPARATORUN SOYTARISI EGEMEN MEDYA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2007, 319 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2005 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2006, 439 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “DERİN” MİLLİYETÇİLİĞİN SİYASAL İKTİSADI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MAFYA NARKOEKONOMİ VE SUSURLUK / ŞEMDİNLİ, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 379 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AVRUPA BİRLİĞİ VE “ÇOKKÜLTÜRCÜLÜK YALANI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 444 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EĞİTİM ÜNİVERSİTE YÖK VE AYDIN(LAR), Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 543 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KIYAMETE ÇEYREK KALA! EKOLOJİ YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 501 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* DÜNYAYI ISITAN LATİN ATEŞİ, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2006, 302 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA YERLİLERİ: TEK BİR HAYIR, YÜZLERCE EVET, Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-2006, 368 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KAVRAM SÖZLÜĞÜ-SÖYLEM VE GERÇEK (1), Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2005, 709 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2004 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2005, 464 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA BAŞKALDIRIYOR, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 416 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ELVEDA NİSYAN, MERHABA İSYAN, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 558 sayfa, Temel Demirer.
* KÜRESEL İNTİFADA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 592 sayfa, Temel Demirer.
* “YENİ DÜZEN(SİZLİK)”DEN BAŞKALDIRIYA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 592 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ ROMA: TERÖRİST ABD-IV. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 270 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE İMPARATORLUK: “YENİ EKONOMİ”DEN ÖNLEYİCİ SAVAŞA...-III. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 382 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞMENİN TİRANLIĞI: NE, NİÇİN, NASIL?-II. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ MUHAFAZAKÂRLIK YOĞUNLAŞIRKEN KÜRESEL VAHŞET-I. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 334 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ABD SALDIRGANLIĞI: IRAK VE ÖTESİ-III. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* 11 EYLÜL’DEN AFGANİSTAN’A ABD İMPARATORLUĞU-II. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 287 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KOVBOYUN SÖMÜRGE İMPARATORLUĞU-I. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 346 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SAKLANMAYA ÇALIŞILAN BİR MEŞALE: İBRAHİM KAYPAKKAYA, Umut Yayıncılık, İstanbul-2003, 232 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSYANIN ADI: FİLİSTİN-İNTİFADA KAZANACAK!, Ütopya Yayınevi, Ankara-2002, 479 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* XXI. YÜZYILLA GELENLER: SÖYLENCELER VE GERÇEK, Ütopya Yayınevi, Ankara-2002, 447 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİST MÜCADELE ETİĞİ, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2001, 336 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE TERÖR (TERÖRİZM, SALDIRGANLIK, SAVAŞ) II. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 334 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE TERÖR (TERÖR KAVRAMI VE GERÇEĞİ) I. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 364 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AMERİKA: RÜYA MI, KÂBUS MU? YANKEE İMPARATORLUĞU, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 368 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ÖDP YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 316 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞMENİN EKOLOJİK SONUÇLARI, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2000, 190 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EKOLOJİ POLİTİK, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2000, 136 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AVRUPA BİRLİĞİ ve SOSYALİSTLER: AKINTIYA KARŞI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* GERİCİLİK KÜRESELLEŞİRKEN FAŞİZM!.. YENİDEN Mİ?.., Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 299 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KADIN YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 170 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MARKSİZM VE EKOLOJİ, Öteki Yayınevi, Ankara-2000, 481 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TERÖR NE? TERÖRİST KİM? (AVRUPA ASYA ve ORTADOĞU), Cilt:2, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TERÖR NE? TERÖRİST KİM? (ABD EMPERYALİZMİ ve LATİN AMERİKA), Cilt:1, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 284 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EĞİTİM: NE İÇİN? ÜNİVERSİTE: NASIL? YÖK: NEREYE?, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 264 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* NEO-LİBERAL SALDIRI KRİZ ve İNSANLIK, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 494 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “YDD” KISKACINDA ÇEVRE ve KENT, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 473 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* CHE FİDEL KÜBA, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 135 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YABANCILAŞMA, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 112 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MEDYA ELEŞTİRİSİ ya da HERMES’İ SORGULAMAK, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 176 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* DÜNYANIN BALKONUNDAKİ İSYANCILAR, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, ikinci baskı, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ÖDP: İMKÂNLAR ve SORU(N)LAR, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 576 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MAYALARIN DÖNÜŞÜ, Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-1998, 311 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* POSTMODERN MÜDAHALE ve BAŞKALDIRI İMKÂNI (BRECHT “BİTTİ” FUTBOL “VERELİM”!), Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 528 sayfa, Temel Demirer.
* SOKAKTA ve DUVARDA 1968, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 207 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* VE KİRLENDİ DÜNYA..., Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1997, 319 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOKAK’TAKİNE NOTLAR, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1997, 456 sayfa, Temel Demirer.
* ÖDP’YE KENAR NOTLARI, İnsancıl Yayınları, İstanbul-1997, 88 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KOYUNLAR KURTLAR KÖPEKLER (YENİ DÜNYA DÜZENSİZLİĞİ EMPERYALİZM ve UMUT), Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-1997, 160 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KARA PARA KİRLİ SAVAŞ (TÜRKİYE’DE MAFYA ve DEVLET), Özgür Üniversite Yayınları, 171 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSPANYA’DAKİ II. KITALARARASI BULUŞMA İÇİN “YDD”YE KARŞI TEZLER - II. KITALARARASI BULUŞMA İÇİN EKOLOJİK KIYAMET TEZLERİ, Özgür Üniversite Yayınları, 56 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ DÜNYA DÜZENİ AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE, Dev. Maden-Sen Yayınları, 64 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* CANAVARLAŞAN MEDYA, 1996-İstanbul, Yorum Yayınevi, 287 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ DÜZENİ ya da DÜZENSİZLİĞİ, 1996-İstanbul, Pelikan Yayınları, 304 sayfa, Temel Demirer.
* SOLAN FOTOĞRAFLARDA BİTEN VE BAŞLAYAN, 1993-İstanbul, Sorun Yayınları, 248 sayfa, Temel Demirer.
* GERİCİLİK DÖNEMİNDE DÜNYA ve TÜRKİYE, 1993-İstanbul, Sorun Yayınları, 190 sayfa, Temel Demirer.
* DİSK’İN “ÖREN TEZLERİ” ve SOSYALİST TAVIR, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 189 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TOPLUMSAL DİNAMİKLER ve ÖRGÜTLENME EKSENLERİ, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 270 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİZM “YENİ DÜNYA DÜZENİ” TÜRKİYE, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 192 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİZMİN SORUNLARI ÜZERİNE AÇILIM TARTIŞMALARI, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 256 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YOL BALADI, 1988-Ankara, Ekin Yayınları, 61 sayfa, Temel Demirer.
* T.B.“K”.P PROGRAM TASLAĞININ ELEŞTİREL ANALİZİ, 1988-İstanbul, Sorun Yayınları, 86 sayfa, Temel Demirer.
İletişim:
temeldemirer@kaypakkaya-partizan.net(Hazırlanıyor)
http://www.facebook.com/TemelDemirer
https://twitter.com/temeldemirer
Son Haberler
Sayfalar
TKP-ML MK: TKP-ML, 52 YAŞINDA!
“Daha Sıkı, Daha Sağlam, Daha Kararlı Bir Savaş” İçin Israr ve Sebatla!
Mao Zedung yoldaşın önderliğindeki Büyük Proleter Kültür Devrimi’nin dünyayı sarsan fırtınaları içinde, coğrafyamız sınıflar mücadelesinin bir ürünü olarak doğan partimiz TKP-ML, 52 yaşında!
Emperyalizm Üzerine Notlar
Uzun bir zamandan beri emperyalizm üzerine makaleler yazıyorum, konferanslar veriyor, panellere katılıyorum. Bir de „Emperyalist Türkiye“ adlı kitabım yayınlandı. Bu kitapta'da Türk devletinin emperyalistleştiğini ve emperyalist bir devlet haline geldiğini; ekonomik, siyasi ve askeri olarak değerlendiriyorum.
Katıldığım seminer, panel, konferans ve çeşitli konuşma ortamlarında, yeni emperyalist ülkeler konusunda bana bir çok sorular soruldu, benim tezlerime karşı karşı tezler ileri sürüldü. Bir çoğu tezlerimi onaylarken, çoğunluk tezlerimi reddetti.
Patika, Politika mı Arıyor Yoksa..
"Başkası olma kendin ol
Böyle çok daha güzelsin"
Anasının kuzusu
Ciğerimin köşesi"
Marifet solun sağıyla başarılı olmak değil ki.
Afyon, antalya, istanbul, ankara...
İmamoğulları, yavaşlar, böcekler... falanlar filanlar.
Sanki seçimleri kaybettiren sol gibiymiş gibi
Sanki seçimleri kaybettiren de parlamentizm gibiymiş gibi
Hiç kimse zafer kazanan solun sağı karşısında solu ve parlamentizmi dahil ağzına almıyor.
Proletarya chp'nin sağını satın almış gibi.
Lenin’in Ölümünün 100. Yılı Anısına: Lenin’de Kararlılık ve İki Çizgi Mücadelesi SBKP’de İki Çizgi Mücadelesi*
Rusya’da Marksist gruplar ortaya çıkamadan önce “devrimci” çalışmayı Narodikler yürütüyordu. Narodniklerin Çar’a karşı verdikleri mücadelede temel aldıkları sınıf köylülerdi. Rusya’da kapitalizm geliştikçe işçi sınıfı da gelişip büyümesine rağmen Narodnikler işçi sınıfını değil köylülüğün temel alınmasını savunuyor ve ancak köylülüğün Çar’ı ve toprak ağalarını devirebileceğini savunuyorlardı. Narodnikler bireysel “terörü” savunuyor ve bunun geniş halk yığınları üzerinde büyük etkiler yaratacağını düşünüyorlardı. İşçi sınıfının partisinin kurulmasına karşı çıkıyorlardı.
Devrimciliği Yaşam Tarzına Dönüştürelim
Bizim gücümüz, haklılığımız ve meşruluğumuzda; olayları, olguları diyalektik- materyalist bakış açısıyla ele almamızda yatıyor.
TKP-ML Merkez Komitesi : Newroz Piroz Be!
İmha, İnkar ve Asimilasyona; İşgal ve İlhaka; Sömürüye, Açlığa, Yoksulluğa, ve Faşizme Karşı
İsyan, Direniş, Serhildan!
Newroz, coğrafyamızda binlerce yıllık sınıflı toplumlar tarihinde sömürülen, ezilen, baskı gören halkların zalimlere, sömürücülere karşı isyanının simgesidir. Günümüzde de başta Kürt halkı olmak üzere bütün ezilen halkların, zalimin zulmüne karşı isyan ve direnişinin, Demirci Kawa’nın isyanının zalim ve katliamcı Dehaklar karşısında yükseltilmesinin, isyan ateşlerinin dört bir yanda yakılmasının adı olmuştur.
Oylar SADET'E.... Oylar DEVA'YA... Oylar İYİ PARTİ'ye....
"Bindik bir alamete gideyoz kıyamete."
Aklımızın sınırlarının zorlandığı günlerde geçiyoruz.
İlemde bir partiye oy verecekseniz....
Sanki iyi parti sizi öldürüyorda chp sizi öldürmüyorsa(?)...
Niye oy verdiğiniz millet ittifakı'nın parlamentizmden vaz geçmemiş paydaşlarından biri de olmaya.
Ve Bakırhan buyurdu: " İstanbul'da kent uzlaşısı sağladık" diye
Ve Sakık buyurdu: "CHP'ye oy yok." diye.
Ve ..
Kadınlar ve İşçiler
Kadınlar neden, niçin ve nasıl eziliyor, neden cinsiyet ayrımcılığın en temel ve en tepe noktasında yer alıyor, neden öldürülüyor neden erkek baskısı kadın üzerinde şiddetleniyor vb. soruların yanıtı ile; işçiler neden, niçin ve nasıl sömürülüyorsa verilecek yanıtlar aynı yerde arandığında, kadının kurtuluşu sorununa, daha genel anlamda ise işçi sınıfı ve emekçilerin kurtuluş sorununa daha doğru yaklaşılmış olacaktır.
Yerel Seçimler ve Proleter Tavır
Türkiye 31 Mart 2024 tarihinde yapılacak yerel seçimlere kilitlenmiş bulunuyor. Baskı, yasaklamalar, açlık, yoksulluk, pahalılık ve işsizlik en can alıcı sorun olarak ülke gündemindeki yerini korurken, tüm burjuva partiler 31 Mart’ta yapılacak yerel seçimlerde kazanacakları belediyelerin hesaplarını yapmakla meşguller.
Misak Manuşyan ve 23’ler Ölümsüzdür!
Misak Manuşyan (1.9.1906 – 21.2.1944) ve yoldaşlarını, Nazi kurşunları ile Paris’te katledilmelerinin 80. yılında saygıyla anıyoruz İnsanlığın düşmanı faşizmi ise bir kez daha lanetliyoruz.
İnsanlığın başına kara bulut gibi çöken, yıkımlar, savaşlar ve dahası onarılması mümkün olmayan felaketlere sebep olan Hitler Faşizmi, 1933 yılında Almanya’da iktidara gelmesiyle başladı. 1929 ekonomik ve sosyal bunalımını atlatamayan ve çözüm bulmakta zorlanan, kapitalist-emperyalist ülkeler, sorunlarını savaş yolu ile çözmek, pazarların yeniden paylaşma savaşına giriştiler.