Bu ülke çocukların düşlerine göre değil…

Hani masallarda insanları yiyen canavarlar vardır. Ya da bilim kurgu filmlerde insanları yok etmeye çalışan yaratıklar. Masalı dinler, sonunda canavarların yok edildiğini öğrenir mutlu oluruz. Filmde insanlık kendisini yok etmek isteyen yaratıklara karşı başarı kazanır ve biz film sona ererken insanoğluna (ya da Hollywood filmlerinde dünyanın kurtarıcısı olduğu propagandasını yapan ABD’ye) olan güvenle rahat bir nefes alırız.
Ancak bu ülkenin çocuklarını mutlu sona taşıyacak bir masalımız, bir bilim kurgu filmimiz yok.
Bu ülke çocuklarını sevmeyen insanlarla ve yöneticilerle dolu.
Bu ülke çocuklarını koruyamıyor.
Bu ülke; 1979 yılında Kahramanmaraş’ta kundaktaki çocukların bile katledilmesini önleyemedi.
Bu ülke; Erdal Eren adlı çocuğun yaşının büyütülerek idam edilmesini seyretti.
Bu ülkenin Pozantı Cezaevi’nde onlarca çocuk mahkum tecavüze uğradı, biz seyirci kaldık.
Bu ülkede koyun otlatan Ceylan Önkol askeri mühimmatla paramparça edildi, unutuyoruz.
Biliyor musunuz, bu ülkede Uğur Kaymaz adlı çocuk “terörist” olduğu gerekçesiyle delik deşik edildi.
Bu ülkede 13 yaşındaki bir kızın Balıkesir’de toplu tecavüze uğramasının üstünden üç yıl geçti daha.
Bu yıl Gölcük’te 13 yaşındaki kız çocuğuna 29 kişinin tecavüz ettiğini duydunuz mu?
Ya bu ay Çanakkale’de 13 yaşındaki M.İ.’ye Gezi Direnişine destek verdiği ve sprey boya ile asfalt üzerine slogan yazdığı için 2 yıldan 6 yıla kadar hapis istemiyle yargılandığını?
Ya bu yazıyı yazdıktan 60 gün sonra hayatını kaybeden Berkin Elvan’a nasıl göz yaşı dökmeyeyim?
Dedim ya bu ülke çocuklar için güvenli değil.
Bu yöneticiler çocukları sevmiyor.
Bizler çocuklarımıza onurlu bir gelecek bırakmak için mücadele etmiyoruz.
Peki ne yapıyoruz?
“Türküm, doğruyum” hamaseti yapıyoruz.
Çocuklarımızı koruyamadığı halde “üç çocuk” isteyeni iktidara getiriyoruz.
Çocuk yaştaki kıza tecavüz edip mahkemede “Yaşından büyük gösteriyordu” diye savunma yapıyoruz.
Bu ülke çocukların düşlerine göre değil…